Şiddeti ve istismarı artık duymak, görmek, okumak istemiyoruz ✋🏼Peki, sadece istememekle işler kolaylaşıyor mu? Hayır 👎🏼 Corona yüzünden daha fazla yan yana kalanlar, maddi sıkıntı huzursuzluğunu şiddete dönüştürenler, yılların birikmişliğini kendinden veya başkasından çıkaranlar hemen her gün haberlerde 🖥 Ne yapacağız? Takatimiz bitene kadar yılmayacağız, düşsek de yine ayaklanacağız 👊🏼 Bunu en çok evlatlarımızın akıl sağlığını korumak ve karşısındakini de korumayı...
Hepimizin bir gün öleceğimizden şüphesi yokken, bunu bile bile kendimize ve çevremize eziyet etmede üstümüze yok 🙄 Elbette her an “Öldük öleceğiz” diye yaşanmaz iken neden günümüzden keyif almayı beceremiyoruz? Bunu tek başına yapınca işe yaramıyor; zira denedim 😏Ailemiz, çevremiz, işimiz, en önemlisi sağlığımız anın tadını çıkarmamızı engelliyor ❌ “Ama”lar içinde gömülüp kalıyoruz. Ya daha fazlası için birbirimizi yiyoruz ya kendi kabuğumuza çekilip umursamıyoruz; ortasını...
Hamile olduğumu öğrendiğim günden beri çocuk gelişimi ve ebeveynlik kitapları okuyorum, evlat doğduğundan beri ona sahibi değil de emanet olarak yaklaşıp bireyliğini kabul ediyorum ve sosyalleşsin diye 2 yaşında kademeli olarak okula başlattık 👦🏻 Sonuç: Yaşıtlarına en ihtiyaç duyacağı zamanda tam 1 yıldır eve mahkum kaldı 🤦🏻♀️ Çok şükür sağlıkla yaşamaya devam ediyoruz (en azından şimdilik) ama ya psikolojik olarak bıraktığı yaraları nasıl saracağız 🤷🏻♀️ Ne kadar iyi...
Abimlerin çocukluğu memlekette bahçede doya doya geçerken ben İstanbul’da daha korunaklı büyüdüm. Celil Ediz ise çevresinde akransız, komşu akraba nedir bilmeden ve okulla sosyalleşebilen bir çocuk olarak büyüyor 🤷🏻♀️ Evladı koruma isteği ne yazık ki her geçen gün daha da artıyor. “Aman tedbirimi alayım da psikolojisi bozulsa bile hallederiz” fikrine mecbur kaldık 💆🏻♀️ Teknoloji yokken bihaber olduğumuz olaylar artık anında ekranımıza düşünce kimseye güvenimiz kalmadı 🙄...
Hayatın bize öğrettikleri ve alışkanlıklarımız zamanla evriliyor 🌀Okul hayatım boyunca biyografi ve roman ağırlıklı okudum 📚 20li yaşların ortasında kişisel gelişim kitaplarına merak sardım. Anne olacağımı öğrendiğim gün itibariyle de ebeveyn kitaplarını üst üste dizdim 🤰🏻 Bir insanın doğumu, gelişimi, hayatını etkileyen faktörleri öğrenmek büyük keyif verdi. Zira sorumluluk ağır, elimden geldiğince anlamaya çalışıyorum 🧐 İnsan fizyolojisi ile ilgili 5 yıldır hem okuyarak hem...
“Survivor” kelimesi hayatımda Celil Ediz’le beraber yeni anlamlar kazandı 🙄 Uykusuzluktan kıvranırken onun ihtiyaçlarını karşılamak, sabır tükenirken onla gülerek oyun oynamak, peş peşe sorduğu yüzlerce soruya hevesini kırmadan hızlıca cevap vermek, tam yemeğe oturmuşken “Anneeaa çişim geldi” cümlesine “Sen geç, geliyorum kuzum” demek annelik sıfatıyla hayatta kalma çabasından başka nedir ki 🤷🏻♀️ Gerçi anne olmadan önce de hayatta kalabilme yollarını “The Walking Dead”le...
Yazılarımda sıklıkla ataerkil toplumun bize, özellikle kadınlara uyguladığı baskılardan yakınırım 🙄 Bunu doyasıya yaşayan/yaşatan bir ailede büyüdüm ve oğlumun bu baskıyla, basmakalıp fikirlerle büyümemesi için uğraşıyorum. “Gelenek görenek” diyerek aklın alamayacağı sınırlamaları kabul eden büyüklerimi anlamakta yıllardır zorluk çekiyorum 🤦🏻♀️ Sorguladığımda aldığım cevap “Öyle gördük. Aaa olur mu öyle şey? Yeni adetler çıkarma” ve türevleri oluyor 🤷🏻♀️...
Evlenene kadar yaşadığım Bağdat Caddesi’nde sık sık karşılaştığım veya algıda seçicilik yaptığım, hayalimi süsleyen bir manzara var: Yaşlı tonton bir çift yolda zar zor yürümelerine rağmen el ele severek tutuşuyorlar ve gülümsüyorlar. Yorulduklarında bankta oturuyorlar, sohbet ediyorlar 👵🏼💜👴🏻 Fiilen basit ama maneviyatta yakalaması hayli zor bir hayal 💭 O kadar yaşlanabilir miyiz, yaşlansak da yürüyecek kadar sağlıklı olabilir miyiz, el ele tutuşacak kadar mutluluğumuz devam eder mi...
Uzun yıllar blog yazarlığı sonrasında 2 yıldır bu hesapta filmlere yoğunlaştım. Bu sürede sayısız hakaretlere maruz kaldım 😌 Zira benden istenen açıkça şu: Ne yazılırsa yazılsın alttan almalıyım, yorumları açık tutuyorsam katlanmalıyım, asla gergin olmamalıyım, her eleştiriye “Eyvallah” demeliyim, herkesin düşüncesine katılmalıyım ✌🏼Özetle kendim olmayayım 👀 Zamanla insan törpüleniyor, silme ve engellemeyi öğreniyor 🙈 Eskisi kadar etkilemese de sorgulamadan edemiyorum: Karşıma...
Dünyevi streslerden, sıkıntılardan azıcık uzaklaşmak için sığındığım ilk liman hep filmler oluyor 📽 Bu zor anlarımda kaçtığım filmlerin illa komedi olmasına da gerek yok. Yoğun dram seyrederken de korku gerilimle yüzleşirken de “andan” kopabiliyorum 😌 Gene de eğer birkaç gün benden ses çıkmazsa bilin ki o aralar Yeşilçam filmlerini üst üste izliyorumdur 🙈 Melodram havası, masumiyeti senaryolardaki tökezlemelere rağmen iyi gelir. Geçenlerde izlediğim bir Japon anime filminde de aynı hissiyata...
