Annelikle beraber üstüme yapışan kötü ihtimaller silsilesi zaman zaman kabusum oluyor 🙄 15 Temmuz gecesinde henüz 90 günlük bebekle ne yapacağımızı şaşırdığımızı asla unutamam 😔 Evde yeteri kadar bez var mı, küçük bir çanta hazırlasak mı, uyanırsa ne yaparız, ülkeye ne olacak, nasıl bir dünyada büyüyecek diye diye sabahı sabah ettik 😧 Çok şükür korkulan olmadı 🙏🏻 Ama o ihtimaller hep aklımda çünkü yaşasın annelik vicdanı 🤷🏻♀️ İlk izlediğimde bekar olduğum Küçük...
Annelik bana duygusal ve sabırlı olmayı, karşı tarafı daha iyi dinlemeyi, empati kurmayı, aile birliğinin önemini, kuyunun dibine inmişken ışığı görmeyi öğretti 🕯 Hayata hem mantıkla hem duyguyla yaklaşmayı gösterdi ⚖️ Celil Ediz sayesinde hem ben hem Onur ciddi şekilde yaş aldık; iyi ki de her şeye beraber göğüs gerebildik 💑 Bu 3 yıllık ebeveynlik yolunda beni duygu açısından doyuran Celil Ediz dışında bir şey daha vardı; sayesinde Gülseren Budayıcıoğlu’nu tanıyıp kitaplarını...
Celil Ediz ufacık elleriyle beni 3 yılda çok değiştirdi, hatta sihirli değneğiyle tamamladı! Daha sabırlı, canlı, ılımlı, dışa dönük ve sevgi dolu biri yaptı 🥰 Derdim anne kutsallığı değil, kadın olarak kendime odaklanmaktan bahsediyorum. Okul, kariyer, evlilik, aile hepsi tamam da insanın kendi için neler yapabileceğini görmesi, araştırması yani tamamlanması büyük adımdır. Eldekini görmek, seçim yapmak, el uzatmak için bazen sihirli değneğin dokunması gerekiyor 🧚🏼♂️ Tıpkı Çağan...
3 yıldır “Yeteri kadar uyudu mu? Doydu mu? Oyunlar onu tatmin ediyor mu? Bugün yeterince sarılıp sevgimi hissettirdim mi? Üşüdü mü? Neden hasta oldu?” gibi yüzlerce soruyla oğlumu büyütüyorum 👀 Peki, ya fark edemediklerimiz veya engel olamadıklarımız için ne yapacağız? 🤷🏻♀️ Çocuklarımızı kötü kalpli insanlardan nasıl koruyacağız? Eğitim tek başına yeterli mi? Sadece cehalet veya maddi yetersizlik mi kötülüklerin sebebi? Ya değilse? 🤨 İzlemeye var mısınız? İşte size...
Çocukluğumun en güzel anılarında sahur sofralarının yeri ayrıdır 🍽 Annem bizden saatler önce uyanıp enfes sofralar hazırlarken 2 abim ve ben gözler kapalı oturduğumuz sofrada yemek yedikçe anca uyanırdık 👀 Sonrası kahkahalar içinde mutfağı inleten ve “Komşular uyanacak, yavaş olun” uyarılarını dinlemeyen 3 çocukla boğuşan annemin bize verdiği mandalinalarla süslenirdi 🍊 Aynı lezzeti bir daha bulamadığım o mandalinaları ve sahurları çoook özlüyorum 🎈Hayalimse Celil Ediz büyüyüp bana ve...
Çocuk istismarı konusunda sayısız içerik paylaşıyor, yavrularımızın sessiz çığlığını duymak/duyurmak için çaba gösteriyor ve isyan ediyoruz 🗣 Bunlar yasa olmadan ve kafa yapısını değiştirmeden işe yarıyor mu? Maalesef 🤦🏻♀️ Peki, anne baba olarak yapmamız gereken nedir? Evlatlarımızı yetiştirirken doğruyu yanlışı öğretmek, karşısındakine nasıl davranılması gerektiğini kendimiz de uygulayarak örnek göstermek ve en azından bundan sonraki nesli sadece fiziksel değil ruhsal olarak da...
Annelikte 2 yolunuz vardır: Ya kendi çocukluğunuzu evladınıza yaşatırsınız ya da size göre kötü çocukluğu hiç yaşamasın diye bambaşka yol denersiniz 👣 İş aslında sizin geçmişi nasıl hatırlamak istediğinizle alakalıdır. Kabul, teknoloji sayesinde yeni nesil anneler 30-40 sene öncesine göre daha bilinçli ama içten gelen duygular araştırmaları pek umursamıyor 😏 İlla ki o çorabı giydirme hevesi, 2 kaşık sıcak çorba içirme isteği sizi çocukluğunuza götürebiliyor 🤷🏻♀️ Mustafa...
“Beni dinliyor musun?”, “Neden konuşmuyorsun?”, “Kestirip atmadan konuşabilir miyiz?”, “Şu telefonu bıraksan da konuşsak biraz!”, “TV kumandasını camdan aşağı atmak istiyorum!” cümleleri sizin evde de zaman zaman duyuluyor mu? Hadi gerçekçi olalım, kadınlar konuşmayı ve duygularını dile getirmeyi seviyor 🙄 Karşısındakiyle konuşabilse çoğu şeyi halleder ama erkekler duygularını dile dökmeye ihtiyaç duymuyorlar 😏 Peki, hiç konuşmadan anlaşmak zorunda kalsanız ne yapardınız? Bu sorum...
Anne olduktan sonra izlemeye cesaret edemediğim Canım Kardeşim’i geçen gün ağlayarak tekrar izledim 😢 Kahraman’ın Celil Ediz’e benzerliği ise iki kat daha duygusallaştırdı. Filmi herkes bildiği için asıl derdim olan Kahraman’a anne gözüyle değinmek istiyorum 👦🏻 Zira çocuk karakter olarak beni şimdiye kadar daha fazla etkileyeni çıkmadı. Annesiz büyüyen Kahraman, çevresinde teyze/hala/büyükanne de olmadığı için bakımsız, özensiz ve hatta sevgisiz kalmıştır. Maddi yokluğun dibini yaşarken...
Ataerkil toplumda anne babanın görevleri ne yazık ki daha keskin ayrıldığından çocuğun manevi beklentileri babalar tarafından pek karşılanamıyor 🤷🏻♀️ Yeni nesil babalar ise bu zinciri kırmakta çok başarılılar 💪🏼 Annelikte en büyük manevi destekçim her zaman Onur oldu. Bebeğin tüm fiziksel bakım ve manevi ihtiyaçlarını benimle birebir üstlendi ve en önemlisi bunu isteyerek yaptı 👨👦Celil Ediz çok şanslı çünkü herkese böyle baba kısmet olmuyor 🙄 Sırf bu düşüncedendir ki...
