TDK güveni “Korku, çekinme ve kuşku duymadan inanma ve bağlanma duygusu” olarak tanımlıyor. Ailede başlayan güvenme ihtiyacı zamanla mahalledeki arkadaşlara, okuldaki öğretmenlere, işteki yöneticilere, özel hayattaki sevdiklere kadar yayılıyor. Ailenizde güveni yakalayacak kadar şanslıysanız yaşadığınız tecrübeler (!) o kadar incitmeyebilir ama aileden yana şanssızsanız mücadelenizin artacağı aşikar. İşte güvenin sınandığı, rahatsız edici bir Kore dizisi: Squid Game Para sıkıntısı çeken...
Hayattaki amacım, önceliklerim Celil Ediz’le birlikte çok değişti. Elbette maddi manevi imkan ve imkansızlıkla bu değişimler orantılıdır. Ama vicdanen de içimin rahat etmediği ve ertelemek zorunda kaldığım nice şeyler var. Doğrusunu yanlışını, haklısını haksızını kabullenerek 5,5 seneyi devirdim. Yaptıklarımın yapılması gerektiğine inandım hep ve pişman değilim. Kimi kendine göre yaşar kimi çocuğuna göre, kimi de ailesine göre… İşte çocukları için büyük fırsatları tepip ağır...
Başarılı insanların hayatlarını okumak, izlemek, dinlemek çok keyif verir. Başka hayatlardan bilgi edinmek enerjimi yükseltirken beni harekete de geçiriyor. Bu hayatlarda mutlaka onlara destek veren, düştüklerinde ayağa kaldıran, onlar olmadığında kendilerini eksik hisseden, konfor alanı yaratarak başarılarına odaklanmalarına imkan veren gizli kahramanlarsa daha dikkat çekici gelir. Bunlardan birinin belgeseline denk geldim ve duygusallık içinde büyük keyif aldım. Karşınızda Arkadaşım Stanley Usta yönetmen...
Annelikte gerek kazanılan tecrübe gerek çevreden gelen eleştirilere duyarsızlaşma sayesinde ilk zamanlardaki kaygı yerini “Bu da geçer”e bırakıyor. Aynı anne babadan doğan kardeşler bile birbirinden inanılmaz farklıyken, bu farklılıktaki kişilerin çocuk büyütme yollarının aynı olması gerektiği gülünç geliyor. Kimse mükemmel değil, kimse olması gerektiği gibi değil çünkü olması gereken kesinlik yok. Bunun dram komedi ve hatta biraz fantastik (!) kıvamda örneğini geçen hafta izledim. Kafa dağıtmak...
Korku gerilim türüne ve zombi filmlerine ilgimi az çok fark ediyorsunuzdur. Buna ister oturduğum yerde adrenalin yaşamak deyin, ister yaşayamayacağım olayları/hayatları 2 saatliğine yaşamak deyin. Sonuçta yapay da olsa tecrübe kazandığımı hissediyorum. Hatta The Walking Dead sayesinde zombi istilasına uğrasak ne yapmayacağımı, neler yapabileceğimi yıllardır az çok öğrendim. Son izlediğim filmde de tıpkı diğerleri gibi farklı bakış açısı yakaladım ve kulağıma küpeyi taktım. Allah kimsenin başına...
Son yazımda güven duygusunun ihtiyacına ve sarsılmasına yönelik bir dizi önermişken bugün gene insanlara ve adalete güvenip güvenmemek konusunda çarpıcı bir filmle karşınızdayım. Okulda, işte, kamuda, sosyal hayatınızda farklı açılardan mağduriyeti mutlaka yaşamışsınızdır. Bunun sebebi sistem olabilir, maddi kaynaksızlık olabilir (ki bu da sistemin bir parçası), yaşam tarzınız olabilir. Sonuçta irili ufaklı ama dünyaya isyan edecek noktaya geldiğimiz çokça şeyle yüzleşiyoruz. Peki, çoğumuzun en...
Aile içinde, evlilikte, işte, arkadaşlıkta her zaman güven arıyoruz. Bu ihtiyaç zamanla kendini azaltsa da ve “Kimseye güvenmiyorum, güvenince hayal kırıklığı yaşıyorum” desek de o güven konforunu devam ettirmek istiyoruz. “Kemalim yapmaz” diye ufacık bir replik Türk dizi tarihine geçmişken ve biz bunla eğlenirken o güven duygusu bizi seneler içinde nerelere sürüklemedi ki… İşte bu duyguyu tek bir hikaye içinde 8 farklı karakter üzerinden irdeleyen, sosyal medyaya da körükleyici görevi veren...
Çalışan bir annenin (kadınlık + annelik + ev sorumluluğu haricinde de çalışmak) ahtapot gibi kolları olmalı. Bir kolu hayattalarsa kendi anne babasına, bir kolu evlatlarında, bir kolu eşinde/hayat arkadaşında, bir kolu ev sorumluluklarında, bir kolu da tüm saydığım diğer kolları ihmal etmeye iten işinde olmak zorunda. Bu arada kendi özelini, isteklerini, sosyal çevresini ve hobilerini bu kollara eklemedim; eklese miydim? Peki, hepsini idare edeyim derken tüm kolların birbirine karıştığı oluyor mu? Yalnız...
Adı batasıca hastalık yüzünden hayatımızı en az 1 sene erteledik ve ucu hala muallakta nefes alıyoruz. Kendimizi ve ailemizi korumaya alırken planlarımız rafa kalktı, hayallerimizden ya vazgeçtik ya güncelledik, sosyalleşmek önemli diye düşünürken mecburiyetler dışında neredeyse sıfırladık. Tüm dünya ciddi oranda vakit kaybetti, kaybettik. Diğer yandan, bazı şeylerin kıymetini hasretle anladık ve değerlerini artırdık. Peki, değer verdikleriniz için ertelememeye, daha fazla vakit harcamaya var mısınız...
Film izlemeyi zaman geçirme aktivitesinden öte ondan doya doya keyif alan biriyim. Bu nedenle senaryoyu, oyuncuları, yönetmeni, perde arkasındaki bilgiyi araştırmayı severim. Zaten bunları yaparak Sinemaseveranne hesabı ortaya çıktı. Tam bu merakla paralel giden bir dizi belgesele denk gelince gözlerim parladı. Her bölümde gişe rekorları kıran filmlerin arkasındaki gerçek hikayeyi anlatan belgeselin adı The Movies That Made Us. 2 sezon, 8 bölümden oluşan belgeselde Dirty Dancing, Home Alone, Ghostbusters, Die Hard...
