Çocuk istismarı konusunda sayısız içerik paylaşıyor, yavrularımızın sessiz çığlığını duymak/duyurmak için çaba gösteriyor ve isyan ediyoruz 🗣 Bunlar yasa olmadan ve kafa yapısını değiştirmeden işe yarıyor mu? Maalesef 🤦🏻♀️ Peki, anne baba olarak yapmamız gereken nedir? Evlatlarımızı yetiştirirken doğruyu yanlışı öğretmek, karşısındakine nasıl davranılması gerektiğini kendimiz de uygulayarak örnek göstermek ve en azından bundan sonraki nesli sadece fiziksel değil ruhsal olarak da...
Son dönemde ayyuka çıkan çocuk istismarı karşısında ne yapacağımızı bilemez hale geldik 🤷🏻♀️ Çocuğumuza yaşına göre bazı şeyleri öğretmek, onu hep dinlemek, asla yalnız bırakmamak, yabancılardan (ve aslında yakınlardan) korumak elden gelenlerden sadece birkaçı 👍🏼 Sosyal medyanın gücünü kullanarak sesimiz bazen duyuluyor, bazen duyulmuyor 🗣 Gene de asla ve asla pes etmemeliyiz 💪🏼 Neden mi? Cevabı North Country’de 📽 1984 yılında ABD’de bir grup kadın, oldukça baskı altında...
Çocuk yetiştirirken diğer ebeveyni çocuğa şikayet etmek, ondan yakınmak, çocuğu ilişkide aracı yapmak oldum olası kabullenemediğim bir durumdur ❌ Kendi çıkarları doğrultusunda hareket eden anne babalar, o söylemlerin çocukta nasıl iz bıraktığını umursamıyorlar 🤦🏻♀️ Celil Ediz konuşmaya başladıktan sonra bunun önemini çabuk kavradım. En ufak bir kelime kafasında yer ediyor ve haftalar sonra ansızın ortaya çıkabiliyor 😳 Anne olunca çocuğa uyarının bile olumlu cümleyle yapılması...
Çocuk yedi, uyudu, yürüdü, konuştu tamam da ona dünyayı nasıl tanıtacağız; doğruyu yanlışı gösterirken insan olmayı nasıl öğreteceğiz 🤷🏻♀️ Celil Ediz 3 yaşına girdi; artık sürekli “Neden?”, “Bu ne demek?” soruları başladı. Bonus olarak da kime nasıl davranması konusunda denemeler yapıyor ve tepkilerimizi hafızasına kaydediyor 🙄 Yolu doğru göstermek gerekir ki kafasında yer etsin, “iyi” insan olsun 🙏🏻 Önyargısız, ahlaki düzeyi yerinde, sevgi dolu, özgüvenli...
Celil Ediz 2,5 yaşına gelene kadar her boş anımda ebeveyn kitabı okudum; sayısı 50-60’a ulaşmıştır 📚 Fazlasıyla katkı sağladığına inandığım kitaplardan hayatıma en çok geçirdiğim şey ise çocuğa sınırsız sevgi ve ilgi göstermektir 🥰 Annelik zor, hem de çok! Bazen işler yolunda gitmiyor ve ister istemez çocuğa olumsuz tarafı yansıtılabiliyor. Durumu en hafif atlatmanın yolunu hep sarılmakta; anlamasa dahi konuşmakta buldum 🤱🏻 Doğru yanlış bilmiyorum, şimdilik sorunsuz ilerliyoruz...
Annelikte 2 yolunuz vardır: Ya kendi çocukluğunuzu evladınıza yaşatırsınız ya da size göre kötü çocukluğu hiç yaşamasın diye bambaşka yol denersiniz 👣 İş aslında sizin geçmişi nasıl hatırlamak istediğinizle alakalıdır. Kabul, teknoloji sayesinde yeni nesil anneler 30-40 sene öncesine göre daha bilinçli ama içten gelen duygular araştırmaları pek umursamıyor 😏 İlla ki o çorabı giydirme hevesi, 2 kaşık sıcak çorba içirme isteği sizi çocukluğunuza götürebiliyor 🤷🏻♀️ Mustafa...
Anne olunca filmlere bakış açım tamamen değişti. Her filmde evlat kokusu, annelik vicdan azabı ya da mutluluk gözyaşı buluyorum 🙄 Anne olmadan önce ve olduktan sonra değişmeyen tek şey ise korku-gerilim filmlerine olan tutkumdur 😍 İzlerken çok geriliyorum, hatta evdeysek Onur’un mutfağa bile gitmesine izin vermiyorum ama gene de çok keyif alıyorum 😁 Sanırım monoton annelik/ev kadınlığı hayatıma renk katıyor 🌈 Train to Busan’ı da bol adrenalin ve gözyaşı içinde izlediğim için listeye eklemek...
Yaşadığımız kadarıyla hayatın zorluklarından yakınırız. Ben Celil Ediz’in koliğinden, reflüsünden, arabada sürekli kusmasından, ona tek bakmaktan ve yalnızlığımdan imdat düğmesine basarım; bir başkası kariyeriyle uğraşırken istediği halde evlenme arifesine gelemez. Bir diğeri de çalışmak istediği halde baskılardan ötürü evden dışarı çıkamaz ve hayatına kendi karar veremez 🤷🏻♀️ Her hayatın artısı eksisi var; üstünlük taslamanın, “Sen bilmezsin” diyerek dertleri...
Çocuktan sonra evliliği yürütebilmek kolay mı? Yaşıyorum, çok zor 🤦🏻♀️ Bir kirpiği için dünyaları yakarsınız, sevgisi tartışılmaz ama annelik dışında da yürütülmesi gereken ilişkiler ve hayat var 👍🏼 Çocuk büyütmek 7/24 vakit isteyen, çok emek gerektiren bir şey; ya çocuktan ya evlilikten ya da hayattan zaman çalmak zorundasınız. Ben hayatımdan çaldım ama eşim her zaman destekti 🙏🏻 Elbette artık birbirimize zaman ayıramıyoruz, baş başa dışarı bile çıkamıyoruz ve...
“Beni dinliyor musun?”, “Neden konuşmuyorsun?”, “Kestirip atmadan konuşabilir miyiz?”, “Şu telefonu bıraksan da konuşsak biraz!”, “TV kumandasını camdan aşağı atmak istiyorum!” cümleleri sizin evde de zaman zaman duyuluyor mu? Hadi gerçekçi olalım, kadınlar konuşmayı ve duygularını dile getirmeyi seviyor 🙄 Karşısındakiyle konuşabilse çoğu şeyi halleder ama erkekler duygularını dile dökmeye ihtiyaç duymuyorlar 😏 Peki, hiç konuşmadan anlaşmak zorunda kalsanız ne yapardınız? Bu sorum...
