Rahmetli babaannem çocukken annesiz kaldığı için sevgiyi tadamadan büyümüş 😔 Sonrasında zorlu hayat koşulları içinde kaskatı bir karaktere bürünmüş. Siz deyin huysuz ben diyeyim hiçbir zaman gününü yaşayamamış ve yaşatmamış bir kırılgan yürek 💔 O herkese karşı ön yargılıydı, herkes de ona. Çıkmazı olan bir yolda 85 sene yaşadı. Peki, seçebilir miydi daha sakin, huzurlu olabilmeyi ve seçebilir miydik onu anlayabilmeyi? Tıpkı Bayan Daisy’nin Şoförü’ndeki gibi 📽 Zengin bir kadın olan...
Büyük şehirde yaşam; sağlıkta, eğitimde, sosyalleşmekte sayısız imkan sunuyor. Diğer yandan, yoruyor be ahali 🤦🏻♀️ Yetişememe durumu, hele İstanbul’daysanız trafiği ve kalabalığı, hayat pahalılığı kanınızı çekebiliyor 🥺 Onur’la hayalimiz emekli olunca İstanbul’dan kaçmak 🏡 Şahsen Celil Ediz’in eğitimini ve sosyal yaşam imkanını düşünmesem (Onur’un işi de var tabi) beni İstanbul’da tutan bir şey yok 🤷🏻♀️ Yaşattığı fiziksel ve ruhsal yorgunlukta ne kendimize...
Oğlum benim aşırı hassas noktam 👶🏻 Bana gelen eleştirileri bertaraf edebilmeme rağmen konu o olunca istikrarlı duramıyorum 🤷🏻♀️ Sanırım çocukluğumdan kalan yaralarımın onda oluşmasını istemediğim için gösterdiğim çabadan kaynaklanıyor 🙄 Onun için hep iki şey diliyorum: Sağlık ve mutluluk, gerisi elbet hallolur 🙏🏻 Sağlık için uğraşsam da mutluluğu için koşulsuz sevgimi biraz abartıyorum. Sonuçta Işığın Yolu kitabının askerleriyiz 😎✌🏼Güvenli bağlansın, sevildiğini...
Annemin en büyüğü 13 yaşında 4 torunu var 👩🏻👦🏻👧🏻👶🏻 Her torunu büyürken farkındalıklarının yüksek olmasına hayret ediyor. “Bizim zamanımızda doktora sormak yoktu, bu kadar oyuncak yoktu, teknoloji yoktu, büyüklere hürmet var ama çocuklara ilgi yoktu.” gibi kendi anneliği ve bizim anneliğimiz arasında sayısız kıyaslamaya girer. Haklı da 🤷🏻♀️ Konu maddi imkansızlıktan öte yoksunluktu. İster Çorum’da (memleketim) ister İstanbul’un göbeğinde ol; doktoruna mesaj atıp...
Aileniz için yapabileceğiniz en uçuk şey nedir? Bu sorunun cevabı eminim yaş ilerledikçe, evlendikçe, çocuk sahibi oldukça güncelleniyordur 👀 Onur’la bu konuda ortak bir cevabımız var: Celil Ediz için yapamayacağımız hiçbir şey yok! Peki, gerçekten öyle mi sizce? Sınırı nedir? Ahlakınız, vicdanınız, doğrularınız sizi nereye kadar durdurabilir? 🧐 Yaşamadan bilinmez. Peki ya filmi çekilirse? İşte size gerilim ve dramın birbirine girdiği şaşırtıcı bir Kore filmi: Forgotten 📽 Yağmurlu bir...
Kültürümüzde özele karışmak ve yorum yapma özgürlüğüne sahip olmak gibi KÖTÜ bir alışkanlık var 🤦🏻♀️ Celil Ediz doğduğunda bunu fazlasıyla yaşamaya başladım. 💣 Bebeği 40’ı çıkmadan evden çıkarma 💣 Lohusanın mezarı 40 gün açıktır 💣 Bebeği 3 ezan geçtikten sonra emzir 💣 Ayağını öpme, geç yürür 💣 Çok su içme, sütün sulanır 💣 Üşütme, sütün bebeğin karnını ağrıtır 💣 Kucağa alıştırma, indiremezsin 🤷🏻♀️ Bunlar sadece bana söylenenlerin...
Celil Ediz aile büyükleri tarafından ısırılarak sevildiği için okula başladığında arkadaşlarını ısırmaya başladı 😬 “Her çocuk ısırır, geçer.” dense de kendimi diğer ailelerin yerine koyunca o kadar rahat kalamadım 🤷🏻♀️ Araştıra araştıra duyu bütünlemeye ulaştım ve fizyoterapistlerle oynanan 8-9 saat oyundan sonra ısırma sorunu bitti 🙏🏻 Aradan geçen 1-1,5 senede elbette arkadaşlarla minik tartışmalar çıktı ve her defasında “Isırdın mı? Celil Ediz doğruyu söyle!”...
Celil Ediz reflüsü olan bir bebekti. Günde 15’e dayanan kusmaları yüzünden ciddi sorunlar yaşadık 😔 1 sene sonunda evdekiler bitse de yoldaki kusmalar devam etti. Aç-yarı aç-tok, arabanın sağında-solunda oturma, camı açma-kapama, müzikli-görüntülü-oyuncaklı oynama, yukarıda tutan bebek koltuğu alma, göbeğine bant yapıştırma (!), bulantı bilekliği takma gibi türlü türlü denemelerden asla sonuç alamadık ve kabullendik: 3 yıl eve ailecek hapsolduk 🤷🏻♀️ Doktoru ilaca izin vermedi. Bu...
Kasım’da Onur’la evliliğimizin 5. yılını devireceğiz ❤️ Bu “evlilik kurumu” denen sistemde tahminimin çok ötesinde eleştirildim 🤦🏻♀️ “Eşin evde, bu saatte hala iştesin.”, “Pazar günü çalışılır mıymış?”, “Evlilikte alttan alacaksın, eşini yükselteceksin.”, “Bütün gün çalışan adam evde tabi yatacak.”, “Çocuk olmazsa evlilik sıradanlaşır.”, “Anne oldun diye kocanı boşlama.”, “Herkes anne oluyor, bir çocuğun var hepi topu abartma.”, “Doğan büyür...
Basmakalıp fikirleri yıkmanın zorluğu kabullenmeye ve hatta tembelliğe sürükleyebiliyor 🙄 “Nasılsa izin verilmez, kabul edilmez, ulaşılamaz” diyerek köreliyoruz. Piyangodan para çıksın diye beklerken bilet dahi almıyoruz çünkü “Zaten çıkmaz ki” diyoruz 🤦🏻♀️ Hiçbir başarının tesadüf olmadığını bile bile bir basamak üstü için ter akıtmaya üşeniyoruz 🤷🏻♀️ Başkalarını, sistemi, ataerkil toplumda kadınsak eril yapıyı suçlamak kolayımıza geliyor. Azıcık silkelensek...
