Kategori - Sinema

 Hamile olduğumu öğrendikten sonra sayısız kitap okudum, 4 annelik dergisine üye oldum, Google’la yatıp kalktım 🔎 Celil Ediz 9 aylık olunca zeka geliştirici setler, oyuncaklar, kitaplar aldım. Bizim küçük adamsa arabalardan bir türlü başını kaldırmadı 🚗 Bebekler, mutfaklar, toplar, kitaplar hep geri plandaydı. Neyse ki puzzle sevgisi anneye çekmiş de o ikinci sırada yer aldı 🧩 Baktım çare yok, araba tutkusunu serbest bıraktım. Belki 2 yıl sonra hiç oynamayacak belki de hayatının merkezine koyup...

 Celil Ediz’le oyun oynarken temelde yaşadığım iki sorun var: Çabuk sıkılması ve başaramayınca isyan edip bırakması 🤦🏻‍♀️ Tekrar denemesi için teşvik ediyorum, yardım isteyip istemediğini soruyorum, mevcut oyunu daha eğlenceli hale getirmek için hikayeler uydurup gündelik şeylere bağlıyorum, şarkı söylüyorum. Gene de ilgisi sadece 4-5 dakika daha uzuyor, o kadar 🤷🏻‍♀️ Bazen sabrım tükenebiliyor. Sonra asıl amacımı hatırlayıp kendime geliyorum: Çocuğa bir şey öğretmenin en kolay...

 Bizden önceki neslin bir kısmı kendi anne babalarından ya da daha büyüklerinden yeterli sevgi ilgi görmedikleri için mi bize yansıtamadılar yoksa Türkiye koşullarında zaten geçim derdi, teknoloji eksikliği, aile büyüklerinin öncülüğü mü bahaneydi; hala çözmüş değilim 🤷🏻‍♀️ Celil Ediz’i büyütürken sınırsız sevgi gösterişimiz büyüklere “fazla” geliyor, kendilerince haklılar da. Onur’la ortak düşüncemiz ise yaşanan her şeye rağmen çocuğa sınırsız sevgiyi “hissettirmek”...

Hamile olduğunuzu öğrendiğiniz andan itibaren evladınızın sağlığı içinizi kemirir durur ya, bu endişe ne zaman geçecek diye hep düşünürüm 🥺 34 yaşımda annemin hala ses kısılmamda bile endişe etmesi bu duygunun asla geçmeyeceğini de gösteriyor 🤷🏻‍♀️ O yüzdendir ki her hastaneye gidişimizde hem doktor ve hemşirelere minnet duyarım hem de o beyaz önlük hafiften ürpertir içimi 👩🏻‍⚕️👨🏻‍⚕️ Bana en çok dokunan hastanede geçen filmlerden biri de tam bu endişeden dolayı...