Annelikle beraber üstüme yapışan kötü ihtimaller silsilesi zaman zaman kabusum oluyor 🙄 15 Temmuz gecesinde henüz 90 günlük bebekle ne yapacağımızı şaşırdığımızı asla unutamam 😔 Evde yeteri kadar bez var mı, küçük bir çanta hazırlasak mı, uyanırsa ne yaparız, ülkeye ne olacak, nasıl bir dünyada büyüyecek diye diye sabahı sabah ettik 😧 Çok şükür korkulan olmadı 🙏🏻 Ama o ihtimaller hep aklımda çünkü yaşasın annelik vicdanı 🤷🏻♀️ İlk izlediğimde bekar olduğum Küçük...
Hayalimizdeki insanın özelliklerini kafamızda uzun uzun listeleriz. Herkesin kriteri farklı olsa da onların toplamını tek insanda bulmak çok zor 🤷🏻♀️ Hadi bulduk diyelim; ilişki içindeyken zaman ilerliyor, hayat koşulları değişiyor, düşünceler gelişiyor ve o beraber olunan insanın “ilk” hali kalmıyor. Tıpkı sizin gibi! Sonra ilişkilerde en ufak şey bile göze batıyor: Elinden telefon düşmüyor, evvelinden beri planlı olmanız yıllar içinde rahatsız ediyor, başta kabullenilen hobiler zamanla...
30lu yaşlara gelip evli çocuklu olunca lise ve üniversitede keyifle izlediğim romantik komedilere pek yer vermemeye başladım 🙄 Buna elbette yaşanmışlıklar, zamanı daha değerli harcama isteği, filmlerden beklentiler de sebep oldu. O günleri bugünkü Fatma’yı ortaya çıkardığı için seviyorum 💜 Netflix’in en iyi filmler listesinde gördüğüm To All the Boys I’ve Loved Before’u da o eski günleri, gençliğimi özlediğim için izleyip sizle paylaşmak istedim. Tabi, içerik yazacak kadar kaliteli olduğuna...
Kendimizi, sevdiklerimizi koruma içgüdüsüyle veya büyüklerden görüp öğrendiğimiz için maalesef zaman zaman sınıf ayrımı yapıyoruz 👀 Hadi kabul edelim, bazen bir bakış veya bir mimikle dahi sosyal ve kültürel farklılıklarla bu ayrımı yapmışızdır. Peki, bizim ufaklıklara bunun yanlışlığını en doğru şekilde nasıl öğretiriz 🧐 Herkese kucak açmak, herkesi sevebilmek çok zor. Gene de önyargıları azaltarak, karşımızdakini anlamaya çalışarak, bakış açımızı azıcık genişleterek örnek...
Anneliğimle ilgili sayısız eleştiri ve sıralanan tavsiyeler hala devam ediyor 🤦🏻♀️ Bazıları daha elle tutulur cinsten çünkü en azından yaşanmış; kendi hayatı doğrultusunda ahkam kesiyor. Ya tecrübe edinmeden, araştırmadan sadece çevreden duyarak bilgiçlik taslayanlara ne demeli? Cahil cesareti mi, cüretsizlik mi 🙄 Peki, biz de bunu zaman zaman başka konularda yapıyor muyuz? Mesela geçim derdi olmasına rağmen sayısız çocuk yapanları eleştirmiyor muyuz? Şahsen 2. çocuk için hala kararsızken...
Anne babalığı tatmaya başladığımızdan beri tüketim çılgınlığı içindeyiz 😳 Doğmadan bebek odası mobilyaları, kıyafetleri; doğduktan sonra bolca bebek bezi ve ıslak mendilleri; aylar ilerledikçe “bir alan bir almayan pişman” modunda sonsuz oyuncak alternatifleri maddi manevi hem aileyi hem evin kendisini yoruyor 💰 Tamam; mobilyalar, kıyafetler, oyuncaklar bağış yapılıyor ama varlıkları bile stres kaynağı olabiliyor 💨 Daha iyisi, kalitelisi, organiği, işlevseli diye diye alışveriş girdabından...
Ebeveynlik konusunda çevremin şaşırdığı 2 katı kuralım var. İlki, çocuğun doğması bizim tercihimizse en azından bebeklik dönemi bitene kadar ona ayak uydurması gereken bizlerin olmasıdır. “Bebek her yerde her zaman uyur, her şeyi yer, ne olsa oynar” işin kolaycılık kısmına kaçıyor bana göre 🤨 Çok zor, yaşadım ama meyvesini alıyorum 👍🏼 2. kuralım çocuğun çıldırttığı zamanlarda sakin kalabilmektir! Aşırı zor, hemen her gün mücadele etsem de imkansız değil 💪🏼 Onun gözüyle...
Celil Ediz ufacık elleriyle beni 3 yılda çok değiştirdi, hatta sihirli değneğiyle tamamladı! Daha sabırlı, canlı, ılımlı, dışa dönük ve sevgi dolu biri yaptı 🥰 Derdim anne kutsallığı değil, kadın olarak kendime odaklanmaktan bahsediyorum. Okul, kariyer, evlilik, aile hepsi tamam da insanın kendi için neler yapabileceğini görmesi, araştırması yani tamamlanması büyük adımdır. Eldekini görmek, seçim yapmak, el uzatmak için bazen sihirli değneğin dokunması gerekiyor 🧚🏼♂️ Tıpkı Çağan...
Celil Ediz oldum olası hareketli, inatçı bir bebek olduğu için sıklıkla kendimi sorguladım. Tecrübesizlik mi dersiniz, evhamlılık mı dersiniz bilemem ama “Nerede yanlış yaptım? Bunun çözümü var mı?” diye zorlandığım dönemler oldu 😔 Sürekli ağlar, susmaz, uyumaz, yürümez (17 aylıkken yürüdü), 2 yaş sendromunu dibine kadar yaşar, ısırır, oyun oynamaz… 🤷🏻♀️ Doktoru ısrarla her şey yolunda dese de inanmadım. Sonradan anladım ki çocuğun mizacı bu 🙄 Bunu kabullendiğim an hayat...
“Hayat seçimlerden ibarettir” sözü mutlaka bir kere ağzımızdan çıkmıştır da işin içine çocuklar girince söylemesi bu kadar kolay mı sizce? 🧐 Bir çocuğu dünyaya getirmek seçim ise onu dünyaya getirmemek de bir seçim değil midir? Çünkü sadece doğurmakla bitmeyecek kadar önemli bir yola adım atılıyor 🤔 İşin dini, maddi manevi, insani, sosyolojik boyutları sayısızca sıralanabilir. Doğrusu yanlışı tartışılabilir ama ortadaki tek gerçek ve doğru çocuklardır 👶🏻 İşte hem dünyaya gelen...
