Uzun yıllar blog yazarlığı sonrasında 2 yıldır bu hesapta filmlere yoğunlaştım. Bu sürede sayısız hakaretlere maruz kaldım 😌 Zira benden istenen açıkça şu: Ne yazılırsa yazılsın alttan almalıyım, yorumları açık tutuyorsam katlanmalıyım, asla gergin olmamalıyım, her eleştiriye “Eyvallah” demeliyim, herkesin düşüncesine katılmalıyım ✌🏼Özetle kendim olmayayım 👀 Zamanla insan törpüleniyor, silme ve engellemeyi öğreniyor 🙈 Eskisi kadar etkilemese de sorgulamadan edemiyorum: Karşıma...
Dünyevi streslerden, sıkıntılardan azıcık uzaklaşmak için sığındığım ilk liman hep filmler oluyor 📽 Bu zor anlarımda kaçtığım filmlerin illa komedi olmasına da gerek yok. Yoğun dram seyrederken de korku gerilimle yüzleşirken de “andan” kopabiliyorum 😌 Gene de eğer birkaç gün benden ses çıkmazsa bilin ki o aralar Yeşilçam filmlerini üst üste izliyorumdur 🙈 Melodram havası, masumiyeti senaryolardaki tökezlemelere rağmen iyi gelir. Geçenlerde izlediğim bir Japon anime filminde de aynı hissiyata...
Üniversitesi’nde CIP101 isimli saha dersi zorunludur. Toplumsal Duyarlılık Projesi açılımlı bu dersin odak noktasında çocuklar, yaşlılar, engelliler, hayvanlar, çevre, sağlık var ve bu projelerden biri seçilebiliyor 🤓 2 sene boyunca (gönüllü olarak da) Kayışdağı Darülaceze’ye yaşlılarla sohbete gittim. Öyle güzel anılar biriktirip öyle güzel insanlarla tanıştım ki sonrasında annemi de götürdüm. Tek üzücü yanı her gittiğinizde içlerinden birinin eksilmesi oluyordu 💔 Kimsesizliği ilk orada...
Anneliğimin ikinci senesinde ciddi anlamda tükenmişlik hissettim. Çocukluktan kalan üstü tuzla kapanmış yaralar, 7/24 evlatla tek başına ilgilenmek, iş hayatından uzaklaşmak, sosyalleşememek, büyük ailenin problemleri üst üste gelince “imdat” düğmesine bastım 🆘 Sonrasında yüklerimi tek tek sildim, attım, bağışladım, çıkardım, telefonu sessize almaya başladım 🤫 Siz deyin sadeleşmek ben diyeyim yolumu bulmak. Hala devam eden sürecim, gönüllü karantinada hep evde olmama rağmen çoğunlukla sakin...
“Beynimizin sadece %10’unu kullanıyormuşuz” bilgisiyle büyürken “Acaba hepsini kullansaydık nasıl olurdu?” diye çokça hayal etmişizdir 💭 Tabi hayaller yaştan yaşa, karakterden karaktere, kadından erkeğe, kültürden kültüre değişir. 10 sene önceki cevaplarımla şimdikileri kıyaslayınca kahkaha atıyorum🙈 Peki, beyni sadece daha fazla para için mi kullanırsınız? Bu sizi tatmin eder mi? Hadi 10 yıl sonra tekrar seyrettiğim Limit Yok ile cevabı görelim 📽 Özel ve iş hayatında başarısızlıkları...
Fiziki de olsa mecazi de olsa çelme takılınca tökezliyoruz, ittiklerinde yuvarlanıyoruz, vurduklarında düşüyoruz ama bir şekilde ayağa kalkıyoruz ✌🏼 Herkesin tecrübesi, travması, çöküş hikayesi farklıdır tıpkı bunların derecesi gibi 🤷🏻♀️ Çok şükür tökezlediğimde elimden tutan annem ve iki abim vardı ve hala varlar 🙏🏻 Sonrasında canım Onur elimi hiç bırakmadı 💜 Şimdi de 4 yaşındaki kopyası peşimi bırakmıyor 👦🏻 Üzgünken bile “Merak etme anne, yanındayım” deyip...
Korku ve saygı odaklı büyütüldüğümden hep bir “Aman!” hali içimde barınır; kalıntılarını hala temizliyorum 🧹 Sebep olduklarıysa şöyle: Yaş ilerledikçe tükenen sabır, vücut yorgunluğu, mide rahatsızlığı 🤦🏻♀️ “Aman onu kırmayayım, aman büyüktür, aman sen kızsın, aman sen gelinsin, aman büyüklük sende kalsın, aman sen sus” diye diye kronik farenjit ve kronik gastrit oldum 😨 2017-2018 yıllarında ayda 2 kutu antibiyotik tükettiğim zamanlar oldu. 7-8 doktor değiştirdim, detaylı...
Celil Ediz’e çok oyuncak aldığımız için eleştiren anneme, “Sen de bana çok oyuncak alıyordun.” deyince bir daha ses çıkarmadı 🙈 Şimdiki kadar alternatif olmasa da oyuncağa doyan şanslı çocuklardandım 🙏🏻 Aynı güzelliği gücümüz yettiğince çocuğumuzun da yaşamasını istiyoruz. Şu anki favorisi LEGO! İnce motor ve düşünme becerilerinin gelişmesine mi sevinsem, giden paraya mı üzülsem bilmiyorum 🙄 Peki, bir Barbie hayranının araba (Hotwheels’a da bayılır) ve LEGO’larla boğuşması...
4 yıldır adımdan çok duyduğum “anne” kelimesi çok şey öğretti. Meğer çocukluğun önemini bilmiyormuşum 🤷🏻♀️ Celil Ediz’i büyütürken 30 yıldır içimde sıkışıp kalmış minik Fatma’ya da el uzatıyorum 👧🏻 Unutulmayacak travmalar yaşamasam da çocukluğumla barışık biri değilim 🙄 Yılların birikmiş tozunu süpürmek de kolay değil ama fena gitmiyor 🤓 Aynı anda iki çocuk büyütüyorum ve bilin bakalım hangisi daha şanslı 👦🏻 Bu nedenle çocuk yetiştirmeyle ilgili projelere...
Onur’la karakterlerimiz, hayata bakış açımız, hedeflerimiz pek örtüşmez 🤭 Ben plan insanıyken o, anı yaşamayı tercih eden ve sonraki adımı düşünmeyendir. Ben ciddi, sakin, mesafeliyken Onur, cana yakın, heyecanlı, coşkulu olandır 🥳 Aradan geçen 11 senede ben kendimi akışa bırakmayı öğrendim, o da benim düzenime alıştı. Birbirimizin nefesini kesecek kadar severken birlikte nefes almayı da öğrendik 🙏🏻 E kolay olmadı tabi ama şimdilik idare ediyoruz 🙈 İşin içine evlilik, aileler, çocuk...
