34 yıldır evlat, 10 yıldır sevgili ve bunun 5 yılı eş, 3 yıldır anneyim 👩🏻 Kendimce edindiğim en büyük tecrübe ilişkileri çıkmaza sokanın iletişimsizlik olduğudur 🗣 İçinize attıkça sorun büyür; ya kendinizden vazgeçersiniz ya ilişkinizden. Karşınızdakinin istediği hayatı yaşarken kendinizi aynada bile tanıyamazsınız 🤷🏻♀️ Belki bir kaçışla tutunduğunuz yeni ilişkide (evlilik veya annelik fark etmez) istediğinizi bulamayıp tekrar geçmişe dönmek ister ama treni kaçırırsınız...
“Anne, hamile kaldığı günden itibaren anneliği hisseder ama baba, anne gibi fiziksel bağı olmadığından bebek onu az çok tanıyana kadar sevgiyi hissedemeyebilir.” denir 🙄 Bizim evde gözlemleyemedim çünkü Onur ilk günden beri Celil Ediz’i kalbinin üstünden indirmedi 👨👦Baba evlat ilişkisi hep irdelenir, kitap ve filmlere konu olur. Haberlerde izlediğimiz, yaşadığımız üzücü ilişkiler kadar gıpta edilecekler de var. Hele bazen öyle bir film izleriz ki (Kramer vs Kramer ve I Am Sam gibi) baba evlat...
Bu hesaptaki hedefim annelere kısıtlı vakitlerinde kaliteli film önerileri yapmak olsa da filmleri seçerken sadece kaliteli olması yetmiyor 🤷🏻♀️ Herhangi bir kesim rahatsız olmasın, kötü örnek teşkil etmesin, yoğun cinsellik içermesin ve inançla ilgili tepki çekmesin diye eleme yapıyorum 🔍 İnanca yer vermesiyle ilgili 2 film kuralımı bozdu: Aamir Khan’ın “PK”, ve Along with the Gods: The Two Worlds isimli Kore filmi. Bakış açıları öyle güzel ki, basmakalıp inanış yerine olması gerekeni...
Aileniz için yapabileceğiniz en uçuk şey nedir? Bu sorunun cevabı eminim yaş ilerledikçe, evlendikçe, çocuk sahibi oldukça güncelleniyordur 👀 Onur’la bu konuda ortak bir cevabımız var: Celil Ediz için yapamayacağımız hiçbir şey yok! Peki, gerçekten öyle mi sizce? Sınırı nedir? Ahlakınız, vicdanınız, doğrularınız sizi nereye kadar durdurabilir? 🧐 Yaşamadan bilinmez. Peki ya filmi çekilirse? İşte size gerilim ve dramın birbirine girdiği şaşırtıcı bir Kore filmi: Forgotten 📽 Yağmurlu bir...
Kültürümüzde özele karışmak ve yorum yapma özgürlüğüne sahip olmak gibi KÖTÜ bir alışkanlık var 🤦🏻♀️ Celil Ediz doğduğunda bunu fazlasıyla yaşamaya başladım. 💣 Bebeği 40’ı çıkmadan evden çıkarma 💣 Lohusanın mezarı 40 gün açıktır 💣 Bebeği 3 ezan geçtikten sonra emzir 💣 Ayağını öpme, geç yürür 💣 Çok su içme, sütün sulanır 💣 Üşütme, sütün bebeğin karnını ağrıtır 💣 Kucağa alıştırma, indiremezsin 🤷🏻♀️ Bunlar sadece bana söylenenlerin...
Celil Ediz reflüsü olan bir bebekti. Günde 15’e dayanan kusmaları yüzünden ciddi sorunlar yaşadık 😔 1 sene sonunda evdekiler bitse de yoldaki kusmalar devam etti. Aç-yarı aç-tok, arabanın sağında-solunda oturma, camı açma-kapama, müzikli-görüntülü-oyuncaklı oynama, yukarıda tutan bebek koltuğu alma, göbeğine bant yapıştırma (!), bulantı bilekliği takma gibi türlü türlü denemelerden asla sonuç alamadık ve kabullendik: 3 yıl eve ailecek hapsolduk 🤷🏻♀️ Doktoru ilaca izin vermedi. Bu...
Basmakalıp fikirleri yıkmanın zorluğu kabullenmeye ve hatta tembelliğe sürükleyebiliyor 🙄 “Nasılsa izin verilmez, kabul edilmez, ulaşılamaz” diyerek köreliyoruz. Piyangodan para çıksın diye beklerken bilet dahi almıyoruz çünkü “Zaten çıkmaz ki” diyoruz 🤦🏻♀️ Hiçbir başarının tesadüf olmadığını bile bile bir basamak üstü için ter akıtmaya üşeniyoruz 🤷🏻♀️ Başkalarını, sistemi, ataerkil toplumda kadınsak eril yapıyı suçlamak kolayımıza geliyor. Azıcık silkelensek...
“Anne ve baba, evladının tahtını yaparmış da bahtını yapamazmış” derler. Tahtını yapanlar için tamam da ya yapmayanlar için ne demeli? 🙄 Evladının yanında olmamayı tercih edenler hangi bahaneye sığınabilirler? O çocukların aile kavramını anlayabilmeleri ve hayata daha sağlam adım atmaları için rol modelleri olmadığında parçalarını kim tamir edecek 🤷🏻♀️ Ömür boyu devam edecek hesaplaşmalarının Z raporunu nasıl çıkaracaklar? Haklı sebepler sıralanabilir ama bir çocuğun kolunu...
Ne zaman “Her şey için geç” diyebiliriz? Kemal Sunal yıllar sonra üniversiteyi bitirdiğinde hepimize ne güzel örnek olmuştu, değil mi? 👨🏻🎓 Peki, bazı şeyleri kaybetmek, riske atmak ve yeniden başlamaya korkmak pahasına o hayallerin peşinden gidebilir miyiz 🤔 Bu konuda izlediğim samimi, doğal bir filmi tam da bu hafta öneriyorum: Chef 📽 Şık bir restoranda baş aşçı olan Carl, herkes tarafından saygı görse de istediği asıl şey kendi menüsünü yapmaktır. Yaratıcılığını konuşturmak...
Çiftehavuzlar’daki evimizin 2 dış kapısı vardı. Annem abimler oradan kaçmasınlar diye önüne kocaman bir kitaplık koymuştu 😎 Ben de sayesinde hatırı sayılır bir kitap arşiv yaptım 📚 Tabi evdeki dini kitaplar da merak uyandırıyordu. İlkokul sonlarında, ahiretin habercisi olaylar ve kişileri anlatan bir kitabı gizlice okudum 👀 Günlerce gözüme uyku girmedi, korktum ama anlatamadım 😳 Annem bendeki farklılığı hissedince anlattım. Güzelce konuşup rahatlatmıştı 🙏🏻 Keşke gençliğimizde...
