Kendi çocukluğumla Celil Ediz’inki ister istemez kıyaslarken farklılıklara şaşırıyorum 🙄 Özellikle ilk 2 senede beslenmesi, uyku düzeni, doktor kontrolleri, oyunları konusunda bizleri büyütenlerle uçurumlar yaşadım 🤦🏻♀️ Araştırma yönümün kuvvetliliği Celil Ediz’in faydasına olsa da çevremden “kontrol delisi” sıfatını bolca yedim 🤷🏻♀️ Tırnağımın ucu kadar bile pişman değilim, o ayrı 😎Teknoloji nimetleriyle donatılmış hayat yaşarken araştırmak neden delilik olsun...
Ataerkil toplumumuzda önyargıların kölesi olduğumuzu farklı örneklerle sıklıkla dile getiriyorum 😬 Zira bu önyargıları dibine kadar yaşayan ve yaşatan bir aileden geliyorum 🤷🏻♀️ Zincirleri zamanla kırsam da tek başıma uğraşmak genel görüşü değiştirmemde yeterli olamıyor 🤦🏻♀️ Bu önyargılar ve onları kırmaya çalışan kadınlar sadece bizim topraklarda yaşamıyorlar. Yaklaşık 5.000 km ötede tabuları yıkmak için fırsat yaratan kadınların 25 dakikalık kısa belgeseli çekiliyor...
Zaman zaman hazırladığım capslerde, #tbt günü paylaşımlarımda, hikaye bölümünde yaptığım mini testlerde ve hatta oğlumun adında dahi fark ettiğiniz gibi Yeşilçam’ı seviyorum 😍 Kendime özene bezene kurduğum çalışma masamın neredeyse tüm aksesuarları da Yeşilçam’a aittir 📝 Belki yabancı bir filmi 10 kez (Kramer vs Kramer ve I Am Sam hariç) izleyemem ama Selvi Boylum Al Yazmalım’ı, Mavi Boncuk’u, Tatlı Dillim’i yüzlerce kez izleme potansiyeline sahibim 🙈 Bu nedenle klişeleşmiş bazı...
9 aydır 4 yaşındaki çocukla gönüllü karantinadayım. Onur da evden çalışmaya başlayınca günde 3 ana, sayısız ara öğünle mutfağa gömüldüğüm, temizlikten titizliğe geçişte kaybolduğum, annelik sıfatıma öğretmenlik ve arkadaşlığın da eklendiği bu zaman diliminde zor nefes alıyorum 😨 Kendime ayırdığım kısa rutinlerle motivasyonumu yüksek tutmak isterken geçenlerde enerjimi tükettim 🤦🏻♀️ Toparlanmak için hiçbir şey yapmadım. Ara sıra isyan etmeye, kötümser bakmaya, hiçbir şey...
“Bazen doğru kararı verirsin, bazen kararı doğru hale getirirsin.” sözünü duyduğumdan beri seçimlerimden daha az korkmaya başladım 😎 Bazı seçimlerimi bedellerine katlanarak kendi isteğimle yaptım, bir kısmına da mecbur bırakıldım 😏 Sonuçta hepsi eğrisiyle doğrusuyla yerini buldu ve sindirdiğimi düşünerek hayatıma devam ediyorum 😌 Tabi doktorum sindiremediğimi endoskopide gördüğünü söylüyor 👀 Zira kadınsanız seçimler elinizi kolunuzu daha çok bağlıyor. İş, evlilik, annelik, çekirdek...
Hayatı çok ciddiye alan, gerçekçi bakış açısını 30’uma kadar hücrelerimde hissettiğim bir ailede yetiştim 🤨 Denememe rağmen ne çocukken masallardan keyif aldım ne de ergenliğimde şiirlerden 🤷🏻♀️ Celil Ediz’e masal anlatırken bile içimden sürekli mantık hatalarını düşünüyorum 🤔 Belki bu yüzden dram ve korku gerilim türü filmler ve biyografik romanlarla aram daha iyidir; yaşanmışlıklar bana iyi geliyor ✅ Asıl sebebini ise 18’imdeyken seyrettiğim bir filmde anladım 🙈 Üzülsem mi...
Geçen hafta yazdığım Kalifat dizisi sayesinde ortak endişelerimiz dile geldi. Çocuklarımıza karşı ilgili olsak da sevgimizi saygımızı hissettirsek de ellerimizden kayma ihtimalleri var 😔 Diğer yandan, çoğumuzun düşündüğü gibi ilgisiz, sevgisiz ailelerde büyüyen veya ailelerde dahi büyüyemeyen çocuklar bir yere ait olma duygusunu daha yoğun hissediyorlar. Aidiyet duygusunu başka yerde ararlarken dehşetle sonuçlanan olaylar yaşanıyor 🤦🏻♀️ Bunun çarpıcı örneği 1967’de Kaliforniya’da...
Evi kadının çekip çevirmesi, ilişkileri kadının yürütmesi, sorumlulukları kadının üstlenmesi, alttan alan ve “yumuşak huylu” olması beklenenin gene kadın olması sizi de yoruyor mu 👀 Nerede yaşarsanız yaşayın, ne kadar okumuş olursanız olun, size ister özgür ister feminist ve ister maddi manevi kendi ayakları üzerinde duran biri desinler; fark etmiyor 🤷🏻♀️ Yuva kurduysanız, üstüne anne sıfatı da eklendiyse benliğinizi korumak ve kendi isteklerinizi gerçekleştirmek için evin önceliklerini...
Onur’la hayalimizde – çoğu büyükşehir insanı gibi – emekli döneminde sahil kasabasına taşınmak var 🏡 13 Mart 2020’den beri bu hayali hemen, şimdi yaşamak istiyoruz çünkü balkonsuz, bahçesiz, sitede 4 yaş bebesiyle gönüllü karantinada yaşamak ve hayatı normalmiş gibi kabullenmek cidden zor 🤷🏻♀️🤦🏻♀️ Tabi o hayat için birikim, ev, iş, çocuğa okul imkanı gibi sayısız prosedür ve aslında bahane sayıyoruz 👀 Sanki gideceği okul ona her şeyi sunacak, sanki yaşayacağı...
5 yıldır çocuğun odak noktası olduğu yaşam sürmeyi tercih ediyoruz. Sevgiyi, ilgiyi, saygıyı anne babasında doyarak yaşarsa dışarıda bunları olumsuz ortamlarda, kişilerde, gruplarda aramaz diye temenni ediyoruz 🙏🏻 Bu düşüncem geçen haftalarda izlediğim bir diziyle alt üst oldu: Kalifat 📽 İsveç’te yaşayan birkaç genç kız, IŞİD’e katılmak amacıyla evlerinden kaçmaya yeltenir. Diğer yandan eşiyle IŞİD’e katılan ama bundan pişman olan Pervin, Suriye’den İsveç’e dönmek için...
