En iyisi için uğraşıyoruz, didiniyoruz, yere çakılıp tekrar ayağa kalkıyoruz. Ufak bir gülümsemesi, “Annem, babam” demesi, gelip kocaman sarılması her şeyi unutturuyor 👧🏼👦🏻 Şükrümüze şükür katarken, kirpiğinin yere düşmemesi için dualarımızı sıralıyoruz 🙏🏻 Bazen çıldırma noktasına gelirken, gece uyuduğunda fotoğraflarına bakmaya başlıyor ve sabah uyandığında her şeyi unutup gıdıklamalar eşliğinde güne başlıyoruz ☀️ Bazen de… Hani “Çok güldük, başımıza bir...
Ailemizi, doğduğumuz yeri seçemeyiz 🤷🏻♀️ Şanslıysak eşimizi seçip yolumuza devam edebiliriz 👫🏻Lakin kalp kırıklıkları, gönül yorgunlukları ara ara yoklar 💔 Bunları yaşamayanların tecrübe edenleri anlaması güçtür 👀 “Yoluna devam et, sen değerlisin, önceliğin sensin, yolunu kendin seçersin” demek pratiğe geçirmekten daha kolaydır 🙄 Gene de imkansız mı; hayır! Zira kuyunun dibine çekilirken o ipi kesmek de seçim ✌🏼 Sonucuna katlanma gücü varsa ne ala! İşte bunu yaşayan...
Hayat arkadaşınızın “doğru insan” olup olmadığını ne zaman anladınız 👀 “Dostun iyi günde mi kötü günde mi yanında olması makbuldür?” ikilemi vardır ya, ilişkide hangisi geçerli 🙄 Benim için kötü günümüzde de el ele durabilmek, birbirimizi anlayıp alttan alabilmek doğru yol işaretlerinden biridir 🙏🏻 Peki, illa kötü şeyler mi yaşamak lazım 🤷🏻♀️ 7 yıllık evliliğin büyük laflar için erken olduğunu düşünüyorum. Hele en iyi kadın oyuncu Oscar ve Altın Küre adayı...
Hayvanları “uzaktan” severek büyütüldüm. Bu sevgide kırılma noktam anneliğim oldu. Celil Ediz’le beraber merhametim mi çoğaldı, hayata bakışım mı yumuşadı bilmiyorum ama olumlu duygular arttı ✌🏼Evladım sadece kedi köpeğe değil kuşlara, ineklere, tavuklara, karıncalara da merhamet göstermeyi başarıyor. Her market dönüşü sokaktaki hayvanlara ekmek, mama taşıyor 🐈 Bundan hayli mutlu olmamla birlikte hala hayvan belgeseli izlemeyi sevmiyorum 👀 İnternet platformları ve YouTube’dan önce hayvan...
Film izlerken kendimce sınırım vardır. Her filmden öğreneceğim bir şey olduğuna inanarak sabretsem de ilk 30 dakikada beni kendine çekemezse kapatırım 👀 Konu dizi olunca biraz daha esnemeye çalışıyorum. Hele tavsiye edildiyse devam etmek için biraz daha çabalarım 🤓 Lakin son izlediğim mini dizide ilk 3 bölümde bırakmamak için kendimle epey çeliştim 🙄 Kalan 3 bölümde ise psikolojik gerilimi iliklerime kadar hissettim 😨 İşte karşınızda aynı adlı romandan uyarlanan Netflix dizisi Gözlerinin Ardında...
Karşımızdakini tanımadan, olayın detaylarını bilmeden eleştirmeyi ve daha kötüsü nasihat vermeyi çok seviyoruz 😌 İster çocuğunuzu bu dönemde okula göndermediniz diye eleştiren uzman olsun, ister çayın rengini koyu bulup öneri yağdıranlar olsun; fark etmez 🤷🏻♀️ Zira onlar için zaatürre geçmişinizin çocuğu okula göndermeye engel olduğu veya kupanın renginin çayı koyu gösterdiğinin önemi yok; amaç sizden daha fazla bildiğini göstermek 🤓 Bu yargılamalarla daha çok dinlemeyi, sorgulamayı...
Henüz bir elin parmaklarını geçmeyecek yaştaki zat-ı muhterem, beni parmağında oynatıyor 👦🏻 Zayıf noktalarımı öyle iyi gözlemliyor ki bir sonraki talebinde hemen zekasını ortaya koyuyor 🤭 Hem kıyamadığımdan hem “Vay arkadaş, bu çocuğu ben mi doğurdum cidden?” diye yelkenleri suya indiriyorum 🙄 Zaman zaman sınamak için olta atıyorum, “Anneeeee biliyorum anladım!” diyor 🙃 E iyilik, sevgi, arkadaşlık, değerler kadar aklını kullanmayı ve pratik olmayı da öğrenmeli 🤷🏻♀️...
Şiddeti ve istismarı artık duymak, görmek, okumak istemiyoruz ✋🏼Peki, sadece istememekle işler kolaylaşıyor mu? Hayır 👎🏼 Corona yüzünden daha fazla yan yana kalanlar, maddi sıkıntı huzursuzluğunu şiddete dönüştürenler, yılların birikmişliğini kendinden veya başkasından çıkaranlar hemen her gün haberlerde 🖥 Ne yapacağız? Takatimiz bitene kadar yılmayacağız, düşsek de yine ayaklanacağız 👊🏼 Bunu en çok evlatlarımızın akıl sağlığını korumak ve karşısındakini de korumayı...
Hepimizin bir gün öleceğimizden şüphesi yokken, bunu bile bile kendimize ve çevremize eziyet etmede üstümüze yok 🙄 Elbette her an “Öldük öleceğiz” diye yaşanmaz iken neden günümüzden keyif almayı beceremiyoruz? Bunu tek başına yapınca işe yaramıyor; zira denedim 😏Ailemiz, çevremiz, işimiz, en önemlisi sağlığımız anın tadını çıkarmamızı engelliyor ❌ “Ama”lar içinde gömülüp kalıyoruz. Ya daha fazlası için birbirimizi yiyoruz ya kendi kabuğumuza çekilip umursamıyoruz; ortasını...
Hamile olduğumu öğrendiğim günden beri çocuk gelişimi ve ebeveynlik kitapları okuyorum, evlat doğduğundan beri ona sahibi değil de emanet olarak yaklaşıp bireyliğini kabul ediyorum ve sosyalleşsin diye 2 yaşında kademeli olarak okula başlattık 👦🏻 Sonuç: Yaşıtlarına en ihtiyaç duyacağı zamanda tam 1 yıldır eve mahkum kaldı 🤦🏻♀️ Çok şükür sağlıkla yaşamaya devam ediyoruz (en azından şimdilik) ama ya psikolojik olarak bıraktığı yaraları nasıl saracağız 🤷🏻♀️ Ne kadar iyi...
